Hoi!

De papa’s zijn er! Na een goede en comfortabele reis en tussen het overwinnen van de jetlag door, zijn we vorig weekend met z’n viertjes naar Milford Sound geweest. Wat was het prachtig! Het weerbericht was niet zo goed, de herfst is nu toch echt aangebroken. Maar we besloten het erop te wagen, je weet hier immers maar nooit... Zondag om half 1 vertrok onze boot en het zonnetje stond hoog aan de hemel! We hadden net onze koffie op toen de kapitein omriep dat er een groep dolfijnen aan kwam zwemmen. Dat is het voordeel van een hoop bootjes op hetzelfde stukje zee: ze kunnen elkaar nog eens vertellen wat er te zien is. Zodoende grepen wij de camera’s en renden naar buiten. Direct zagen we de mooie beestjes al aan komen zwemmen. Recht op ons af! De kapitein draaide de boot en de dolfijnen hadden de grootste lol in het meezwemmen met de boot. Volwassen dolfijnen, baby dolfijnen en een zeehond die met de dolfijnen meezwom alsof hij er zelf een was. Het was ongelofelijk mooi om zo dicht boven de dolfijnen over de reling van de boot te hangen. Wat zijn het toch grote vissen! Helaas moesten we ze na een minuut of 10 laten gaan en de kapitein keerde het schip weer. Wat een prachtige belevenis! Omdat het zaterdag veel geregend had waren er heel wat watervallen en ook dat was spectaculair om te zien. De boot voer tot recht onder sommige watervallen, wat mogelijk is omdat de bergen ook onder water zeer stijl zijn.

De nacht van zaterdag op zondag verbleven we in Gunns camp. Een plek met wat historie inclusief een museum over de vroegere bewoners van dat gebied en over de mannen die de weg van Te Anau naar Milford Sound gemaakt hadden (inclusief Holmer tunnel). De ligging van het kamp was prachtig en de hutjes waren historisch primitief. Een bijzondere ervaring.

Het tweede weekend van de vaders in Nieuw-Zeeland breekt nu aan. Ondertussen hebben wij ze al een aantal bedrijven laten zien inclusief zieke dieren, is Joliens vader mee gaan spinnen in de sportschool, gaat hij maandag mee naar zangles, hebben we samen Winton en Invercargill bezocht en uiteraard hebben de vaders al heel wat klusjes in en om het huis gedaan, zodat alles weer functioneert zoals het zou moeten ;). Verder hebben we mooi geluk dat ze vaak koken EN alle afwas doen! :D Gonna miss you when you’re gone... ;)

Ook hebben ze al te maken gehad met een zoete inval van onze collegaatjes, omdat die nu eenmaal erg nieuwsgierig zijn naar de Hollandse ‘dads’ en hun graag vriendelijk welkom willen heten :). De meiden hopen de vaders binnenkort in de pub te zien. Ook zijn ze dit weekend uitgenodigd bij een potluck om cricket te komen kijken. De Black Caps (Nieuw-Zeeland) spelen namelijk in de cricket World Cup finale tegen Australië, deze zondag! Nerve wrecking natuurlijk...! Alleen snappen wij als Nederlanders helemaal niets van dat veel te lang durende spelletje. Maar wie weet, misschienzijn de vaders na zondag wel helemaal into the cricket... Haha...

Groetjes!