Hoi!

Weer even een berichtje van onze kant want het is inmiddels weer een tijdje geleden dat we een blogje plaatsten. De hoofdreden daarvoor is dat we het lekker druk hebben met koeien droogzetten, klauwbekappen en de jaarlijkse consulten. De tweede reden is dat we nog altijd geen internet hebben in ons huisje, waardoor uploaden van foto's wat moeilijk en langzaam is. Daardoor is skypen bijvoorbeeld ook niet mogelijk, maar gelukkig hebben we de telefoon nog! ;)

Er is hier niet heel veel veranderd de afgelopen tijd. Wel is het inmiddels echt winter, maarwe zitten lekker warm in ons huisje. Het is echt heel fijn wonen!

Er is 1 nieuwtje: In de afgelopen weken hebben we een huisgenootje gekregen. Haar naam is Myah en ze is een erg actieve en gespierde dame. Haar grootste hobby is achter een bal aanrennen en haar een-na grootste hobby is met Mark knuffelen. Ze eetbrokken en is eenkruising tussen eenDuitse Staander en een Blue Heeler :). We hebben onze handen er vol aan ;)

Verder is deze week het skiseizoen weer aangebroken! Er ligt echt veel sneeuw in Queenstown, dus we hopen binnenkort weer op de latten te staan! En over zo'n 7 weken begint het afkalfseizoen alweer... de tijd vliegt.

Terwijl we de foto's aan het uploaden waren kwamen we erachter dat we jullie nog niet verteld hebben over onze 'geweldige' Milford track ervaring!

Dat was me wat. De Milford track is een erg populaire wandeltocht van 4 dagen in Fiordland.Eenbootbrengt je naar het beginvan de route en op dag vier wordt je weer met een boot naar de bewoonde wereld gebracht. De route leidt de eerstetwee dagenlangs een rivier in een diep dal. Je bentdan echt omringt door bergtoppen. Op dag drie klim je over een van de bergtoppen naar een andere vallei en op dag vier loop je naar Milford Sound (de fjord) waar de genoemde boot op een vaste tijd arriveert om de wandelaars weer terug te brengen. Dat was het plan...

Het was dus eind april en dat is het einde van het wandelseizoen, omdat de winter snel zal beginnen. Er is dus een zeker risico om in deze laatste weken te gaan trampen. Ook waren we ons ervan bewust dat Fiordland als een regenwoud gezien wordt. We waren voorbereid op regen, op zon, op sandflies en we hadden nog nooit zo lekker en goed voorbereid eten bij ons gehad op een tramp. Het weerbericht was niet al te rooskleurig, maar er was geen reden om niet te gaan lopen... (voel je al iets aankomen?)

Dag 1 was slechts een wandeling van een paar kilometer, toen bereikten we de hut al. Een hele aardige en zeer kundige ranger nam ons op sleeptouw en vertelde de groep van 40 wandelaars van alles over de natuur waar we ons in begaven. We liepen een eindje terug over de track en hij liet ons een grote steen in de rivier zien. "Die steen," zei hij, "dat is mijn indicator. Wanneer het water van de rivier boven die steen uit stijgt, dan is het foute boel en sluiten we de track". (Voel je hem al?)

Er werd 250mm regen verwacht de volgende dag, beginnende rond het middaguur, dus de ranger zorgde ervoor dat alle wandelaars vroeg genoeg de hut verlieten om zo op tijd in de volgende hut aan te komen, alvorens de track eventueel zou onderlopen. En inderdaad. Rond 1 uur 's middags op dag twee regende het pijpenstelen. Aan alle kanten om ons heen kwamen watervallen van de bergen af. We gingen die avond vroeg slapen maar de volgende morgen werden we gewekt door het geluid van... regen.De hele groepwachtteongeduldig op de ranger van deze hut die ons eenweerupdate zou geven. Het nieuws was shocking: er was geen 250 maar bijna 400 mmregen gevallen in nog geen 24 uur! De track was onbegaanbaar: het water stond schouderhoog!En er stond te veel wind voor een helicopter. Er was dus maar1 oplossing: in de hut blijven tot het zou stoppen met regenen en het waterpeil zou zakken...

We hadden gelukkig allebei een boek bij ons en we haddeneen spel kaarten, maar na een paar uur gingen we ons toch ernstig vervelen.Om 1 uur kwam de ranger ons vertellen dat we als we dat wilden naar de top van de bergmochten lopen en weer terug. De volgende dag zouden wij namelijk helemaal terug lopen naar het beginpunt in plaats van verder over deze berg naar de andere vallei, zodat we toch weer op tijd op ons werk konden verschijnen na het weekend. Dus besloten we in de regen een gedeelte van deze oorspronkelijke dag 3 te lopen en hopelijk zo nog wat meer van de track te zien. Het was een mooie wandeling met duizenden watervallen en we moesten zelfs een paar keer door een waterval lopen omdat die over de track liep. Maar al heel snel waren we doorweekt!

De volgende dag was het waterpeil, gelukkig voor ons, inderdaad gedaald. We konden terug. Het was nog een flinke wandeling, maar ruim op tijd kwamen we aan bij de aanlegsteiger. Een interessante trip, maar een beetje 'in het water gevallen'.

Geniet weer van de foto's. Groetjes!