Vakantie Australië
Sportief..
Hoi!
Voordat we de overkant van ‘the ditch’ gaan bekijken (aka Australia here we come!) zullen we jullie nog even bijpraten over onze geweldig sportieve prestaties! 21 november was namelijk de dag dat Mark een halve marathon liep en Jolien voor het eerst aan een roeiwedstrijd mee deed.Voor beiden was het een erg geslaagde dag en we zijn een hele ervaring rijker!
De halve marathon startte tussen Arrowtown en Frankton en eindigde in het midden van Queenstown. Een redelijke vlakke, maar nog altijd lange 21.1 kilometer. De start was om 8 uur ‘smorgens en was onderverdeeld in verschillende groepen aangezien het aantal deelnemers 5000 was. Mark startte in groep 3 en had geluk dat hij redelijk vooraan stond. De eerste vier kilometer kon hij dus lekker zijn eigen tempo lopen. Daarna heeft hij 17 kilometer lang mensen ingehaald. Haha. Een mooie eindtijd was het resultaat: 1 uur en 50 minuten. Niet slecht voor een eerste keer!
Joliens roeiwedstrijd begon die zaterdag ook om 8 uur. Het water was niet eerder zo kalm tijdens de trainingen. Het miezerde en regende wat, maar na een paar uurtjes brak het zonnetje door, dus een prima dag om te roeien! De eerste race ging goed. De start kon wellicht iets sneller, maar team ‘Udder rudder’ roeide lekker door en werd tweede! Daardoor werden ze ingedeeld in de halve finale van 11.30 uur en hadden dus een redelijk lange pauze. Helaas ging die halve finale niet helemaal zoals gepland en werden ze vierde van de vier...
Nadat de teamspirit weer teruggevonden was, moest de finale geroeid worden. De D finale. (Er was dus gerekend op de A finale, maar he.. het gaat zoals het gaat;)) Vol adrenaline werd er aan de riemen gehengst en met veel geschreeuw en gejoel werd als eerste de eindstreep bereikt! Toch een medaille dus!
‘sAvonds hadden we een Ceilidh (uitspraak = kjelji. Dit is een Schots feestje) en netjes opgedirkt inclusief kilt voor Mark, werd er aan dit dansfestijn deelgenomen. Een erg leuke ervaring! De locatie was een zalencentrum in de buurt en dit feestwas in de grote tent in de tuin van het zalencentrum. Er was Whisky en Haggis en er was een doedelzakspeler. De band bestond uit een echtpaar, maar die avond was er een extra bandlid: onze H&R manager. Ze is een zeer getalenteerde violiste en wist de schotse melodieen goed op te zwepen. De schotse rokken zwierden door de zaal en werkelijk iedere gast begaf zich op de dansvloer. De dansen werden eerst uitgelegd en vervolgens werd er gedanst. Er was dus geen reden om niet mee te doen! We hebben ons goed vermaakt.
Nog een kleine andere aanvulling op deze blog:
De zomer is begonnen!! Jeej! :D We hebben de 30 graden Celsius al gehaald en beginnen goed bruin te worden ;)
Groetjes!
Na winter komt...
Blog time!
Een warm zonnetje op je bol en lammetjes in de wei: lente in NZ. Het was een fijne verwelkoming voor Jolien toen ze na twee weekjes herfst in Nederlandweer terug in Nieuw-Zeeland aankwam. De twee weken thuis waren goed geweest. Het was heel erg fijn iedereen weer te zien en even goed bij te kletsen. De tijd vloog (helaas)!Natuurlijk is het ook weer fijn omnu weer samen lekker thuis te zijn en tegenieten van ons leventje hier. Afgelopen week werd ook de klok verzet, waardoor het nu lekker lang licht is in de avond. We kunnen dus onze zomer bezigheden weer oppakken: hardlopen, grasmaaien, een groententuin aanleggen en roeien! Jolien doet dit jaar namelijk mee met de locale roeiwedstrijd bij de roeiclub. Met een team van 9 personen van het werk. Wekelijks wordt er getraind en eind november is de wedstrijd op de rivier. Mark heeft ook iets groots om naar toe te werken/trainen: de halve marathon van Queenstown. Het gaat super goed met zijn trainingen, dus wie weet volgend jaar de hele? ;)
Nu we in ons nieuwe huis wonen hebben we geen eigen groentenkas meer, maar gelukkig mogen we de helft van de kas van onze huisbaas gebruiken. Zo zijn er onlangs sla-, brocolli-, bloemkool-, en wittekoolplantjes gepoot en is er spinazie en radijs gezaaid.
Een nadeel van de zon is dat de sneeuw smelt. Het skieën werd helaas niets meer, het gras was op vele plaatsen op de pistes al te zien. Daarom besloten we dat we dan nog wel een keer naar de Doubtful Sound konden. Afgelopen weekend hebben we dus weer ons buikje vol gegeten aan het super uitgebreide buffet op de boot. Ondanks dat het precies die twee dagen regende en zeer bewolkt was, was de trip toch weer erg geslaagd. We zagen wat dolfijnen, veel zeehonden en een aantal Fiordland Crested Penguins (fjordlandkuifpinguïns) van een afstandje. En wat een geluid die pinguins maken! Ongelofelijk wat een herrie :D. We gingen ook dit keer kajakken langs wat eilandjes en daarna sprongen we weer even fijn vanaf de boot in het water (8 graden Celsius) en konden toen genieten van dat heerlijke eten! Jam!
Voor de komende tijd zijn er ook alweer genoeg plannen, omdat er nog zoveel dingen zijn die we willen doen en zien. Wandelen, fietsen, hardlopen en dan natuurlijk even op vakantie naar Australië! Wij vermaken ons wel!
Tot de volgende blog,
Take care!
Winter
Hoi!
Weer even een berichtje van onze kant want het is inmiddels weer een tijdje geleden dat we een blogje plaatsten. De hoofdreden daarvoor is dat we het lekker druk hebben met koeien droogzetten, klauwbekappen en de jaarlijkse consulten. De tweede reden is dat we nog altijd geen internet hebben in ons huisje, waardoor uploaden van foto's wat moeilijk en langzaam is. Daardoor is skypen bijvoorbeeld ook niet mogelijk, maar gelukkig hebben we de telefoon nog! ;)
Er is hier niet heel veel veranderd de afgelopen tijd. Wel is het inmiddels echt winter, maarwe zitten lekker warm in ons huisje. Het is echt heel fijn wonen!
Er is 1 nieuwtje: In de afgelopen weken hebben we een huisgenootje gekregen. Haar naam is Myah en ze is een erg actieve en gespierde dame. Haar grootste hobby is achter een bal aanrennen en haar een-na grootste hobby is met Mark knuffelen. Ze eetbrokken en is eenkruising tussen eenDuitse Staander en een Blue Heeler :). We hebben onze handen er vol aan ;)
Verder is deze week het skiseizoen weer aangebroken! Er ligt echt veel sneeuw in Queenstown, dus we hopen binnenkort weer op de latten te staan! En over zo'n 7 weken begint het afkalfseizoen alweer... de tijd vliegt.
Terwijl we de foto's aan het uploaden waren kwamen we erachter dat we jullie nog niet verteld hebben over onze 'geweldige' Milford track ervaring!
Dat was me wat. De Milford track is een erg populaire wandeltocht van 4 dagen in Fiordland.Eenbootbrengt je naar het beginvan de route en op dag vier wordt je weer met een boot naar de bewoonde wereld gebracht. De route leidt de eerstetwee dagenlangs een rivier in een diep dal. Je bentdan echt omringt door bergtoppen. Op dag drie klim je over een van de bergtoppen naar een andere vallei en op dag vier loop je naar Milford Sound (de fjord) waar de genoemde boot op een vaste tijd arriveert om de wandelaars weer terug te brengen. Dat was het plan...
Het was dus eind april en dat is het einde van het wandelseizoen, omdat de winter snel zal beginnen. Er is dus een zeker risico om in deze laatste weken te gaan trampen. Ook waren we ons ervan bewust dat Fiordland als een regenwoud gezien wordt. We waren voorbereid op regen, op zon, op sandflies en we hadden nog nooit zo lekker en goed voorbereid eten bij ons gehad op een tramp. Het weerbericht was niet al te rooskleurig, maar er was geen reden om niet te gaan lopen... (voel je al iets aankomen?)
Dag 1 was slechts een wandeling van een paar kilometer, toen bereikten we de hut al. Een hele aardige en zeer kundige ranger nam ons op sleeptouw en vertelde de groep van 40 wandelaars van alles over de natuur waar we ons in begaven. We liepen een eindje terug over de track en hij liet ons een grote steen in de rivier zien. "Die steen," zei hij, "dat is mijn indicator. Wanneer het water van de rivier boven die steen uit stijgt, dan is het foute boel en sluiten we de track". (Voel je hem al?)
Er werd 250mm regen verwacht de volgende dag, beginnende rond het middaguur, dus de ranger zorgde ervoor dat alle wandelaars vroeg genoeg de hut verlieten om zo op tijd in de volgende hut aan te komen, alvorens de track eventueel zou onderlopen. En inderdaad. Rond 1 uur 's middags op dag twee regende het pijpenstelen. Aan alle kanten om ons heen kwamen watervallen van de bergen af. We gingen die avond vroeg slapen maar de volgende morgen werden we gewekt door het geluid van... regen.De hele groepwachtteongeduldig op de ranger van deze hut die ons eenweerupdate zou geven. Het nieuws was shocking: er was geen 250 maar bijna 400 mmregen gevallen in nog geen 24 uur! De track was onbegaanbaar: het water stond schouderhoog!En er stond te veel wind voor een helicopter. Er was dus maar1 oplossing: in de hut blijven tot het zou stoppen met regenen en het waterpeil zou zakken...
We hadden gelukkig allebei een boek bij ons en we haddeneen spel kaarten, maar na een paar uur gingen we ons toch ernstig vervelen.Om 1 uur kwam de ranger ons vertellen dat we als we dat wilden naar de top van de bergmochten lopen en weer terug. De volgende dag zouden wij namelijk helemaal terug lopen naar het beginpunt in plaats van verder over deze berg naar de andere vallei, zodat we toch weer op tijd op ons werk konden verschijnen na het weekend. Dus besloten we in de regen een gedeelte van deze oorspronkelijke dag 3 te lopen en hopelijk zo nog wat meer van de track te zien. Het was een mooie wandeling met duizenden watervallen en we moesten zelfs een paar keer door een waterval lopen omdat die over de track liep. Maar al heel snel waren we doorweekt!
De volgende dag was het waterpeil, gelukkig voor ons, inderdaad gedaald. We konden terug. Het was nog een flinke wandeling, maar ruim op tijd kwamen we aan bij de aanlegsteiger. Een interessante trip, maar een beetje 'in het water gevallen'.
Geniet weer van de foto's. Groetjes!
April
Hoi hoi!
Inmiddels zijn onze vaders weer terug naar NL. Ze hadden een goede reis hebben we gehoord. We hebben een erg fijne tijd gehad samen en hebben samen veel van het zuiden van het zuidereiland gezien. Na Milford sound en hebben we de Catlins bezocht, waar we erg veel wilde dieren hebben gezien: zeehonden, zeeleeuwen, dolfijnen en een pinguin! ’s Avonds keken we de film ‘The world’s fastest indian’ over de beroemde motorrijden uit Invercargill Burt Munro. We hadden prachtig weer terwijl in Winton een heftige onweersbui plaatsvond. We hadden geluk!
Het weekend erop hebben we Queenstown, Arrowtown en Wanaka bezocht. We verbleven in Arrowtown, in een prima huisje. Vlakbij dat huisje, in de rivier hebben we eventjes naar goud gezocht, maar helaas hebben we dat nooit gevonden. In Queenstown zijn we met de gondola omhoog gegaan naar het beste uitkijkpunt over de stad. Daarna hebben we meegedanst in de ‘Haka’: de Maori oorlogsdans die ook voorafgaande aan de internationale rugbywedstrijden wordt gedanst. Ook hebben we de kiwi (vogel) bekeken in het wildlife park en natuurlijk hebben we bij ons huisje gebarbecued, zoals het een kiwi (de inwoners van Nieuw-Zeeland) betaamd.
Het laatste weekend zijn we naar Lake Tekapo en Mount Cook gegaan. Ook hier hadden we een huisje gehuurd. Dit huisje was gebouwd in 1963 om de bouwvakkers van de waterkracht-energiecentrale te huisvesten. Het dorpje Twizel was zo ontstaan met allemaal dezelfde huisjes. In 1983 zijn de huisjes verkocht aan particulieren en na 30 jaar ziet het dorpje er wel wat gezelliger uit, maar de meeste huisjes staan er nog precies zoals toen. Het huisje had alles wat we maar wensen konden, dus we hadden niets te klagen! De keukens uit 1963 zijn niet kapot te krijgen ;) De eerste dag na aankomst hadden we allerlei plannen aan de voet van Mount Cook. Maar helaas was het ontzettend bewolkt en begon het zelfs hard te regenen toen we uiteindelijk besloten hadden toch een wandeling te gaan maken… Drijfnat keerden we toen maar terug naar Twizel. Dag twee zijn we dus nogmaals naar Mount Cook gegaan, nadat we eerst Lake Tekapo bezocht hadden. Het was een prachtige dag en we konden Mount Cook, de hoogste berg van Nieuw Zeeland, uit de verte al zien! We reden op ons gemak naar huis via Oamaru en Dunedin en sloten het weekend af met een aantal wandelingen in het zonnetje.
Uiteraard was het erg jammer dat de tijd zo snel ging en de vaders weer naar huis moesten. We hebben ze in ieder geval veel kunnen laten zien van het leven hier. Tijdens hun verblijf hebben we ook een nieuw huurhuis gevonden waar we vanaf mei in zullen gaan wonen. Het was erg leuk dat zij dit nieuwe stekkie nu ook gezien hebben en daar zelfs al wat uurtjes hebben doorgebracht, al schoonmakend... Super lief!
Hopelijk hebben ze jullie alle verhalen al verteld en al die foto’s al laten zien, zo niet, dan hopen wij jullie met onze foto’s een beetje jaloers te maken :)
Groetjes!
Milford Sound
Hoi!
De papa’s zijn er! Na een goede en comfortabele reis en tussen het overwinnen van de jetlag door, zijn we vorig weekend met z’n viertjes naar Milford Sound geweest. Wat was het prachtig! Het weerbericht was niet zo goed, de herfst is nu toch echt aangebroken. Maar we besloten het erop te wagen, je weet hier immers maar nooit... Zondag om half 1 vertrok onze boot en het zonnetje stond hoog aan de hemel! We hadden net onze koffie op toen de kapitein omriep dat er een groep dolfijnen aan kwam zwemmen. Dat is het voordeel van een hoop bootjes op hetzelfde stukje zee: ze kunnen elkaar nog eens vertellen wat er te zien is. Zodoende grepen wij de camera’s en renden naar buiten. Direct zagen we de mooie beestjes al aan komen zwemmen. Recht op ons af! De kapitein draaide de boot en de dolfijnen hadden de grootste lol in het meezwemmen met de boot. Volwassen dolfijnen, baby dolfijnen en een zeehond die met de dolfijnen meezwom alsof hij er zelf een was. Het was ongelofelijk mooi om zo dicht boven de dolfijnen over de reling van de boot te hangen. Wat zijn het toch grote vissen! Helaas moesten we ze na een minuut of 10 laten gaan en de kapitein keerde het schip weer. Wat een prachtige belevenis! Omdat het zaterdag veel geregend had waren er heel wat watervallen en ook dat was spectaculair om te zien. De boot voer tot recht onder sommige watervallen, wat mogelijk is omdat de bergen ook onder water zeer stijl zijn.
De nacht van zaterdag op zondag verbleven we in Gunns camp. Een plek met wat historie inclusief een museum over de vroegere bewoners van dat gebied en over de mannen die de weg van Te Anau naar Milford Sound gemaakt hadden (inclusief Holmer tunnel). De ligging van het kamp was prachtig en de hutjes waren historisch primitief. Een bijzondere ervaring.
Het tweede weekend van de vaders in Nieuw-Zeeland breekt nu aan. Ondertussen hebben wij ze al een aantal bedrijven laten zien inclusief zieke dieren, is Joliens vader mee gaan spinnen in de sportschool, gaat hij maandag mee naar zangles, hebben we samen Winton en Invercargill bezocht en uiteraard hebben de vaders al heel wat klusjes in en om het huis gedaan, zodat alles weer functioneert zoals het zou moeten ;). Verder hebben we mooi geluk dat ze vaak koken EN alle afwas doen! :D Gonna miss you when you’re gone... ;)
Ook hebben ze al te maken gehad met een zoete inval van onze collegaatjes, omdat die nu eenmaal erg nieuwsgierig zijn naar de Hollandse ‘dads’ en hun graag vriendelijk welkom willen heten :). De meiden hopen de vaders binnenkort in de pub te zien. Ook zijn ze dit weekend uitgenodigd bij een potluck om cricket te komen kijken. De Black Caps (Nieuw-Zeeland) spelen namelijk in de cricket World Cup finale tegen Australië, deze zondag! Nerve wrecking natuurlijk...! Alleen snappen wij als Nederlanders helemaal niets van dat veel te lang durende spelletje. Maar wie weet, misschienzijn de vaders na zondag wel helemaal into the cricket... Haha...
Groetjes!
Zomervakantie
Afgelopen weken hadden wij zomervakantie en deze twee weken hebben we gebruikt om de West Coast te ontdekken. Met onze volgepakte auto met tent en alle toebehoren, hebben we heel wat kilometers gemaakt en onderweg veel gezien en van goed zomers weer kunnen genieten. We reden via Fox Glacier, Franz Josef Glacier, Okarito, Hokitika, Greymouth, Punakaiki naar Westport en weer terug. De West Coast bleek veel te bieden te hebben: gletsjers, meren, rivieren, blauwe zee, stranden, regenwoud, grotten, ‘Pancake rocks’ en ‘blowholes’, waar het zeewater bij vloed en na een goede golf, tussen de rotsen door omhoog spuit, oude goudzoekers stadjes (en dus een beetje historie), kleine farms met ieniemienie melkcarrousels en natuurlijk wat dierenartsenpraktijken waar we even een kijkje namen. Ook brachten we een bezoek aan oud-studiegenoten in Westport, wat erg gezellig was.
Naast een heel aantal wandelingen hebben we ook een tocht te paard gemaakt. Helaas begon het juist deze middag ineens te regenen. Gelukkig was de regen op dat moment niet meer dan een welkome verfrissing na de ontzettend warme ochtend! Ook oudjaarsdag regende het de hele dag, maar toen zaten we voornamelijk in de auto om op tijd in Wanaka aan te komen om daar de rodeo bij te wonen. In Wanaka sloten we onze vakantie af. Het is een schattig stadje aan de voet van een groot blauw meer waar je heerlijk kan zwemmen. Maar pas er op voor de meeuwen die erg gretig zijn en zelfs het brood uit je handen stelen... Kerst en Oud en Nieuw hebben we dit jaar dus niet echt gevierd. Ook wel heel apart om dat midden in de zomer te hebben!
Geniet van de foto’s en we wensen iedereen het allerbeste voor 2015!
Milford Sound
Van het weekend zijn we er weer eens op uitgetrokken. Naar Milford Sound dit keer. Met de tent achterin de auto reden we zaterdagochtend vol goede moed naar het noorden. Omdat we de weg naar Lumsden al zo regelmatig rijden, besloten we via een andere route naar Te Anau te rijden. Een mooi weggetje was het, tussen alle limestone heuvels door, langs beef and sheep farms. Vanaf Te Anau naar Milford Sound was ookeen nieuwe weg voor ons. We hebben de omgeving goed verkend en een aantal wandelingen bedacht voor de zondag. Rond half 4 kwamen we aan bij Milford Sound. Helaas was het begonnen met regenen en het weer werd alleen maar slechter. Toen er in de lodge nog twee bedjes vrij bleken, besloten we heel heel snel om die maar te boeken! De avond spendeerden we dan ook in een warm, droog, gezellig hostel, waar we al hangend op de grote sofa’s een potje monopolie speelden. In de grote keuken kookten we onze meegebrachte maaltijd en met de fles wijn erbij was het een ware luxe
Na een nacht in een prima bedje, maar met oordopjes in en de dekens als gehoorbeschermers over ons hoofd, om het luidruchtige gesnurk van een kamergenoot wat bij onze trommelvliezen vandaan te houden, begon de reis weer terug. Nog altijd was het zeer bewolkt bij de Milford Sound zelf, maar het duurde maar even en we zagen de zon doorbreken terwijl we onze eerste wandeling van die dag ondernamen.
De weg naar Milford Sound is aangelegd speciaal voor tourisme. Hiermee werd ook werkgelegenheid tijdens de crisis in de jaren ’30 gecreëerd en het hele project duurde 20 jaar. Een tunnel van 1,2 km werd aangelegd dwars door een berg door middel van onder andere dynamiet, maar door een aantal foutjes lekt er op verschillende plaatsen nogal veel water de tunnel in. Dit is nog steeds zo...
De wandelingen van die dag waren super mooi en ook de plek waar we picknickten aan het Gun Lake was geweldig. We hebben ook voor het eerst Kea’s gezien: een beroemde en erg nieuwsgierige Nieuw-Zeelandse papegaai soort. We kijken ernaar uit om nog een keer deze kant op te gaan. Hopelijk met nog beter weer waardoor we ons tentje op kunnen zetten op een van de markante plekjes. En we willen dan ook zeker nog meer wandelingen in dit mooie deel van Fiordland maken!
Groetjes